Kihon: podstawowe rzeczy nie są na początku, tylko w centrum

Praktyka zaczyna się od podstaw, ale podstawy nie są proste. Podstawowe rzeczy nie są na dole, jak jedna cegła więcej: jest w środku. To jest Kihon. Nie jest to podstawa, z której się wznosi, ale oś, z której wszystko jest uporządkowane i rozszerzane. W tym centrum jest sposób, w jaki chodzi, stać, uderzać, poruszać się. Wszystko inne jest wariacją. Kihon nie jest tym, co się robi „przed tym, co dobre”: jest tym, co pozwala istnieć dobro. Dlatego początkujący czasem go nie doceniają, a zaawansowani go czczą. Ponieważ prawdziwa dominacja pojawia się, gdy wracasz do centrum raz za razem. W Japonii jest takie powiedzenie: Ichiman Ben – ćwiczyć to samo 10 000 razy. Ale Musashi poszedł dalej. Powiedział, że tysiąc dni wystarczy, aby nauczyć się techniki… Ale potrzeba 10 tysięcy, żeby była twoja. Kihon nie jest łatwą częścią drogi, to sama droga. I jeśli to rozumiesz, wiesz, że nie jest to pierwsze: to jest najgłębsze…

Kiedy unosimy bokken lub puste ręce, możemy usłyszeć: „jednocześnie unieś głowę i opuść centrum”.Kiedy ustabilizujemy stabilny, uziemiony ośrodek, wyciągając się w górę, tworzymy centralną równowagę, równowagę przeciwstawnych energii.Nie skupiamy się wyłącznie na „unoszeniu ramion”.Możemy wizualnie naśladować ruch, uzyskując dobry wygląd zewnętrzny, ale bez wywołania tego wrażenia, siła i stabilność mogą być ograniczone. Dlatego poruszajmy się świadomie.Podczas wysuwania się w górę, angażujmy głowę, tak aby szyja się wydłużyła. Jeśli występuje napięcie w szyi, najprawdopodobniej będzie też napięcie w ramionach.Kiedy opadamy w dół, opuszczamy ciężar ciała, zakorzeniając nasz ośrodek. Stwórzmy solidną podstawę – opuśćmy biodra, zegnijmy kolana.W ten sposób utrzymujemy solidnie uziemiony ośrodek, ośrodek generujący energię iskoordynowany, połączony ośrodek.Wreszcie, manifestowanie skoordynowanych, przeciwstawnych energii daje dostęp do obserwacji wrażeń generowanych przez ruch yin/yang. Zbadaj paradoks jednoczenia się przeciwstawnych ruchów.Kontynuuj doskonalenie i doskonalenie…

47 Rōnininów – Honor, który przekroczył czas

W historii Japonii niewiele opowiadań pozostawiło ślad tak głęboki jak 47 Ronin. Ich historia jest nie tylko opowieścią o lojalności i determinacji, ale także odzwierciedleniem wartości, które zdefiniowały ducha bushid ō ( 武士道).
W 1701 roku pan Asano Naganori został zmuszony do popełnienia seppuku po konflikcie z Kirą Yoshinaką, wyższym urzędnikiem sądowym. To pozostawiło ich samurajów bez pana, zmieniając ich w ronina ( 浪人). Przez dwa lata tych 47 wojowników ukrywało swoje zamiary pod pozornie normalnym życiem. Ale w 1703 roku dokonali zemsty, atakując rezydencję Kiry i oddając jego głowę przed ołtarzem Asano.
Historia 47 R ōnin przewyższyła się, ponieważ reprezentuje dylemat pomiędzy posłuszeństwem wobec prawa a niezachwianą lojalnością wobec ideału. Jego działanie nie było zwykłym wyrównaniem rachunków, ale potwierdzeniem kodeksu życia: obowiązku ponad przetrwanie.

Nawet dziś, we współczesnej Japonii, jego grób w świątyni Sengaku-ji jest symbolem oddania. Wieki później ta historia nadal inspiruje książki, filmy i debaty na temat znaczenia honoru. W świecie, w którym wartości zdają się ciągle zmieniać, determinacja tych wojowników przypomina, że niektóre zasady są wieczne…