Jak każda prawdziwa sztuka, Aikido zaczyna się i kończy promieniem, szacunek. Na niższym poziomie szacunek wiąże się z właściwą etykietą i powściągliwością. W Sinto jednak ta naturalna etykieta powinna pochodzić z makoto, szczerego i szanującego podejścia do życia, świadomości Boskiego, która wypełnia wszystko wokół. Podobnie indyjscy wodzowie twierdzą, że „szacunek” jest kamieniem węgielnym kultury rdzennych Amerykanów. To nie tylko szacunek do innych ludzi, ale także szanowanie narzędzi i potraw, których używamy w codziennym życiu, zwierząt i pokarmów roślinnych, które spożywamy oraz słońca, powietrza i wody, które podtrzymują w nas życie.

Kiedy tradycyjny japoński rzemieślnik kupił nowe narzędzie, nie używał go dopóki nie zostało odpowiednio poświęcone. Wiele narzędzi nadano imiona, zaznaczając fakt, że narzędzie było od teraz częścią rodziny rzemieślnika. W dzień Nowego Roku rękodzielnik starannie wyczyścił i wypolerował swoje narzędzie oraz złożył z niego ofiarę w postaci uroczystych ciast ryżowych. Kiedy narzędzie ostatecznie się wyczerpało, zostało nie tylko wyrzucone, ale formalnie wysłane do spoczynku podczas specjalnej ceremonii uczczenia jego długiej i wiernej służby.
W Aikido uważamy dzo i ken za nasze narzędzia. Żadne narzędzie nie będzie działało prawidłowo, jeśli jest źle traktowane.

Morihei, kłaniam się przed ołtarzem dojo przed rozpoczęciem treningu. Aikido zaczyna się i kończy na rai. Aikido Bowing to nie podejrzane i ostrożne powitanie potencjalnego wroga, ale głębokie i prawdziwe klęczenie do ziemi. Czasami uwielbieniu towarzyszy klaskanie palm, informowanie bogów o obecności człowieka.