Atemi-70% prawdziwy uchwyt. Bezpośrednie kopnięcie z przedniego kolana
Wielu z Was pewnie zaskoczy fakt, że bardzo często używam atomów. No i jasne, bo jeśli chodzi o Aikido, to zazwyczaj uważane jest to głównie za chwyty pędzla i rzuty błyskawicami. Sam Morihei Ueshiba Sensei, od którego kiedyś studiowałem, powiedział: „Pod prawdziwym zapasem Aikido to 70 procent atemi i 30 procent rzutów. ” Moje doświadczenie dowodzi uczciwości tego oświadczenia.
„Jeśli tak jest”, powiedziałbyś, „to jakie są dobre techniki wykonywane z wpływem na nadgarstek? » Cóż, na przykład, jeśli jakiś pijak działa na nerwy, to użycie takiej techniki jest najodpowiedniejszą opcją. Ale w sytuacji, gdy decyduje się o życiu lub śmierci, lub gdy musisz walczyć z wieloma przeciwnikami, nie możesz bronić się bez atomów i szybkich rzutów, bo zwycięstwo lub porażka to kwestia ułamku sekundy. Innymi słowy, można powiedzieć, że istota Aikido ujawnia się w tego typu skurczach.
W Aikido atemi to nie tylko kopanie rękami czy stopami. Każda część ciała może stać się instrumentem do wykonywania atomów. Niektórzy z was zapewne widzieli, jak rzucam plecami do przeciwnika, który na mnie wpadł podczas demonstracji, albo mojego przeciwnika odlatującego z atemii ramienia Te techniki działają, ponieważ punkt kontaktowy zamienia się w atomy.
Te techniki są możliwe bo wchodzę w samo centrum ataku a nie dlatego że najpierw odchodzę od ataku przeciwnika a potem kontratak. Nie oznacza to jednak, że trzeba nagle rzucić przeciwnika. Trzeba skoncentrować siłę całego ciała. Później porozmawiamy o koncentracji siły, jednak istota Aikido opiera się na zdolności skierowania tej siły do dowolnej części ciała poprzez siłę woli.
W ataku pioruna nie da się odróżnić atom od rzutu. Ale ogólnie to nie ma znaczenia, bo celem jest pokonanie przeciwnika wszelkimi niezbędnymi środkami.
Bezpośrednie uderzenie ręki: gdzie jest źródło?
Rozważ bezpośrednie uderzenie ręką, która jest głównym atemi.
Ogólnie znaczący odsetek nokautów w realnych sytuacjach bojowych jest wynikiem tego typu ciosu. Niektórym pewnie trudno uwierzyć w ten fakt, bo aby uścisk dłoni był decydującym czynnikiem, musi być niezwykle silny. Również miałbyś rację, jeśli powiesz, że nigdy nie słyszałeś o tym, jak te same metody treningowe są stosowane w karate lub boksie, aby rozwinąć siłę uderzenia w Aikido.
W Aikido zazwyczaj ćwiczą strajki makivara. Nie rozbijamy cegieł, jednak regularnie ćwiczymy uderzenie. Nie stosuje się do tego żadnych specjalnych technik, ponieważ podstawowe ruchy i techniki, które nieustannie praktykujemy w dojo, przyczyniają się do wytwarzania oddziaływania w sobie.
Co jest potrzebne do mocnego kopniaka?
Załóżmy, że zaczniemy od prawej stopy. Pytanie czy środek ciężkości prawej nogi jest utrzymany. Jeśli tak, to cios będzie skuteczny. W Aikido przy wykonywaniu kroku niezwykle ważna jest koordynacja ruchu całego ciała i danej części ciała w taki sposób, aby siła była skupiona i naprzód. Jednak wielu, którzy idą za kroki do przodu, nieprawidłowo porusza kolanami. W efekcie siła wynikająca z ruchu środka ciężkości do przodu jest zablokowana w kolanie i nie przenosi się do górnej części ciała, a tym samym do pięści. Dlatego uderzenie jest nieskuteczne.
Kluczowym punktem jest elastyczność i elastyczność kolan. Elastyczność jednak nie oznacza lenistwa, słabości. Pytanie raczej czy można płynnie pchnąć kolano do przodu i tym samym pchnąć środek ciężkości do przodu. Zazwyczaj przy przesuwaniu kolan przedniej nogi i bioder do przodu tylna noga jest napięta. Kiedy nauczysz się wykonywać ten ruch, będziesz w stanie przekierować moc całego swojego ciała w swoją pięść i wytworzyć ogromną moc. To jest skoncentrowana siła.
Ci, którzy ćwiczą Aikido, dowiedzą się z opisu ruchu wykonywanego w Hiriki no Yosei (siła łokieć-pierwotna. adm. ), które ćwiczymy codziennie podczas rozgrzewki. Podobnie jest do ruchu wykonywanego w technikach rzutu, kiedy siła ruchu całego ciała przenosi się przez ręce. Podobnie przy zastosowaniu technik Ni stosuje się ruch do przodu ciała (druga opcja-prime. adm. ). W Aikido podstawowe ruchy są niezbędne w technikach uderzeń. Oczywiście w realnych sytuacjach trzeba umieć wykonywać te ruchy w sekwencji szerszych i szybszych ruchów.
Co więcej, nie ma znaczenia, jaki strajk zostanie uderzony, atak czy odwet. Możesz dostosować swoją reakcję do tej konkretnej sytuacji. Najważniejsze punkty to tutaj środek ciężkości, ruch do przodu i kierunek siły powstałej w wyniku takiego przesunięcia na pięść. Jeśli zdołasz skoordynować wszystkie te trzy ruchy i połączyć je w jeden, uderzenie będzie skuteczne.
Jednak nie należy zaciskać pięści zbyt mocno. W tym przypadku tworzysz nadmiar napięcia mięśniowego i nie będziesz w stanie skierować siły w rękę. Luźny chwyt pięści i łatwość kopnięcia to klucz do efektywności techniki.
Jest wiele sposobów na uderzenie pięści. Można wykonać proste uderzenie czołowe, albo – jak często lubię, – można uderzyć drugim stawem palca wskazującego lub środkowego. Na tle prawdziwego przeciwnika skuteczniej jest wykonać kopnięcie jednokwintowe, skupiając siłę na słabym punkcie ciała. Pamiętaj, że przeciwnikiem jest człowiek, a nie jakiś solidny przedmiot.
Godzo Shioda

Oddychanie Kokyu ho to technika stosowana w Aikido i innych japońskich sztukach walki. „Kokyu” oznacza „oddech”, a „ho” tłumaczy się jako „metoda” lub „forma”. Praktyka ta koncentruje się na koordynacji oddychania z ruchem ciała, aby wygenerować jednolitą i płynną energię. Tutaj w prosty i jasny sposób wyjaśnię Ci, jak to zrobić:
1-Postura: Stań ze stopami rozłożonymi na szerokości ramion, lekko ugiętymi kolanami i kręgosłupem wyprostowanym. Rozluźnij ramiona i połóż ręce na brzuchu.
2-Oddech brzucha: powoli wdech przez nos, pozwalając powietrzem wypełnić brzuch. Poczuj, jak się rozszerza. Delikatnie wydech przez usta, czując, jak brzuch kurczy się do wewnątrz. Powtórz ten proces wielokrotnie, aby zapoznać się z oddychaniem brzusznym.
Możesz także dodawać i koordynować oddychanie z kołowym ruchem ramion.

3-Koordynacja z ruchem: Gdy już poczujesz się komfortowo z oddychaniem brzucha, zacznij włączać go do swoich ruchów. Na przykład podczas techniki Aikido wdech podczas przygotowywania się do ruchu i wydech podczas wykonywania ruchu. Poczuj, jak energia płynie ze środka twojego ciała do kończyn.
4-Połączenie umysłu z ciałem: Podczas ćwiczenia oddychania Kokyu ho, skoncentruj się na utrzymaniu spokojnego i skupionego umysłu. Wyobraź sobie, że twój oddech i ciało stają się jednością, tworząc poczucie jedności i harmonii.

Praktyka oddychania Kokyu ho była podstawową częścią nauk Moriheia Ueshiby, założyciela Aikido. Ueshiba wierzył w znaczenie rozwoju głębokiego i świadomego oddechu, aby wzmocnić ciało, równoważyć umysł i połączyć się z uniwersalną energią. Oddychanie Kokyu ho jest podstawowym narzędziem w Aikido, ponieważ pozwala praktykującemu pozostać skupiony, zrelaksowany i zgodny z przeciwnikiem.
Pamiętaj, że regularna praktyka i przewodnik doświadczonego instruktora są kluczowe dla zrozumienia i doskonalenia oddechu Kokyu ho.

W ramieniu znajdują się dwa rodzaje mięśni: prostowniki i zginacze.

Prostowniki znajdują się z tyłu ramienia i działają w celu pociągnięcia, podczas gdy zginacze znajdują się z przodu ramienia i działają w celu ściskania.

Najbardziej efektywnym sposobem wykorzystania prostowników jest zgięcie nadgarstka do wewnątrz. Trzymaj sznurek w dłoni i obserwuj kąt nadgarstka, który zapewnia największą przyczepność.

Najbardziej efektywnym sposobem zaangażowania zginaczy jest zgięcie nadgarstków na zewnątrz: trzymaj pustą plastikową butelkę między ramionami i sprawdź, jaki kąt nadgarstka pozwala na wywarcie największego nacisku.

Innymi słowy, gdy w pełni wykorzystujesz mięśnie prostowników i zginaczy, kąt nadgarstka jest dokładnie odwrotny.

Jakie jest rozwiązanie?

To postawa Yoshinkan Kamae

Delikatne skręcanie przedramienia podczas podnoszenia nadgarstka napina mięśnie zginaczy i prostowników, wzmacniając całe ramię. (oczywiście zakładając, że łokieć znajduje się w prawidłowej pozycji i pod odpowiednim kątem)

To łączy mięśnie ramienia z mięśniami górnej części ciała (przednia część klatki piersiowej, plecy i mięsień zębaty przedni boczny).

Postawa Yoshinkan Kamae to metoda treningowa, która pozwala nawet tym, którzy dopiero zaczynają przygodę ze sztukami walki, w tym mnie, połączyć swoje mięśnie i poruszać ciałem jako całością.

W postawie Kamae Senseia Shiody Gozo nadgarstki są zgięte promieniowo. Dzięki temu kończyny górne i dolne mogą się łatwiej poruszać w tandemie.

Powodem przyjęcia postawy Irimi jest zwiększenie mobilności.

Zbytnie podnoszenie ramion zmniejsza zakres ruchu kończyn dolnych i zmniejsza mobilność, więc ramiona są opuszczane.

Postawa Kamae Yoshinkan została stworzona w celach treningowych, więc faktyczna postawa Kamae senseia Shiody różni się od postawy Yoshinkan.