Niewidzialna oś – pozycja i ustawienie

 

Total Aikid ō niszczy postawę (kamae) na system operacyjny: architekturę ciała, która kieruje siłą, timing i umysł w jednolity sposób.

Zatrzymanie się w pozycji nie oznacza unieruchomienia, ale włączenie biegu od środka.

Shioda definiuje trzy wierzchołki: głowa uniesiona jako antena percepcyjna, neutralny kręgosłup, który przekazuje siły bez przecieków i biodra działające jako ster. Lekkie zginanie kolana ―ni spada jak suma, ani sztywne jak żołnierz ― zamienia nogi w amortyzatory gotowe do absorbowania lub projekcji energii.

Klucz biomechaniczny jest podsumowany w jednej linii: seich ūsen, oś przechodząca przez wieńcowy, pępek i podeszwę stóp. Gdy ta oś pozostaje pionowa, masa ciała spada „na bloku”, uwalniając mięśnie większe, aby rozpocząć przemieszczanie lub atemi bez strat bocznych. Wszelkie pęknięcia osi ―wysunięte ramiona, wychylone biodro ― przekłada się na nadgodziny korekty, a tym samym na powolność.

Shioda proponuje statyczne i dynamiczne ćwiczenia: od trzymania Kamae z oddychaniem przeponą (poczucia, jak brzuch pcha hakamę bez opuchnięcia klatki piersiowej) po przejścia tsugi-ashi, gdzie stopy przesuwają się po wymyślonym trójkącie. Podbicie prowadzi, biodro reaguje, więc przednia noga niesie intencję, a opóźniona kieruje bezwładnością całego ciała.

Postawa rządzi również postrzeganiem: utrzymanie wzroku peryferyjnego na „średniej wysokości góry” (nie na ziemię ani niebo) rozszerza pole reakcji do 180 °. Ta świadomość przestrzenna, połączona z kontrolą osi, pozwala odczytać mikro-niestosowania uke i wykryć okna kuzushi przed atakiem krystalicznym.

Wreszcie nauczyciel wskazuje, że Kamae nie kończy w ciele. „Ton” stanowiska komunikuje się z przywództwem lub wahaniem nawet przed pierwszym kontaktem. Próba zrelaksowanego, ale zdecydowanego zachowania kultywuje ki aktywne bez wykazu napięcia mięśniowego; zasób, który wykracza poza tatami i staje się przydatny w negocjacjach, nauczaniu lub zwykłym chodzeniu ulicą.

 

książka „Aikido Total” 

Gozo Shioda