Atemi-70% prawdziwy uchwyt. Bezpośrednie kopnięcie z przedniego kolana
Wielu z Was pewnie zaskoczy fakt, że bardzo często używam atomów. No i jasne, bo jeśli chodzi o Aikido, to zazwyczaj uważane jest to głównie za chwyty pędzla i rzuty błyskawicami. Sam Morihei Ueshiba Sensei, od którego kiedyś studiowałem, powiedział: „Pod prawdziwym zapasem Aikido to 70 procent atemi i 30 procent rzutów. ” Moje doświadczenie dowodzi uczciwości tego oświadczenia.
„Jeśli tak jest”, powiedziałbyś, „to jakie są dobre techniki wykonywane z wpływem na nadgarstek? » Cóż, na przykład, jeśli jakiś pijak działa na nerwy, to użycie takiej techniki jest najodpowiedniejszą opcją. Ale w sytuacji, gdy decyduje się o życiu lub śmierci, lub gdy musisz walczyć z wieloma przeciwnikami, nie możesz bronić się bez atomów i szybkich rzutów, bo zwycięstwo lub porażka to kwestia ułamku sekundy. Innymi słowy, można powiedzieć, że istota Aikido ujawnia się w tego typu skurczach.
W Aikido atemi to nie tylko kopanie rękami czy stopami. Każda część ciała może stać się instrumentem do wykonywania atomów. Niektórzy z was zapewne widzieli, jak rzucam plecami do przeciwnika, który na mnie wpadł podczas demonstracji, albo mojego przeciwnika odlatującego z atemii ramienia Te techniki działają, ponieważ punkt kontaktowy zamienia się w atomy.
Te techniki są możliwe bo wchodzę w samo centrum ataku a nie dlatego że najpierw odchodzę od ataku przeciwnika a potem kontratak. Nie oznacza to jednak, że trzeba nagle rzucić przeciwnika. Trzeba skoncentrować siłę całego ciała. Później porozmawiamy o koncentracji siły, jednak istota Aikido opiera się na zdolności skierowania tej siły do dowolnej części ciała poprzez siłę woli.
W ataku pioruna nie da się odróżnić atom od rzutu. Ale ogólnie to nie ma znaczenia, bo celem jest pokonanie przeciwnika wszelkimi niezbędnymi środkami.
Bezpośrednie uderzenie ręki: gdzie jest źródło?
Rozważ bezpośrednie uderzenie ręką, która jest głównym atemi.
Ogólnie znaczący odsetek nokautów w realnych sytuacjach bojowych jest wynikiem tego typu ciosu. Niektórym pewnie trudno uwierzyć w ten fakt, bo aby uścisk dłoni był decydującym czynnikiem, musi być niezwykle silny. Również miałbyś rację, jeśli powiesz, że nigdy nie słyszałeś o tym, jak te same metody treningowe są stosowane w karate lub boksie, aby rozwinąć siłę uderzenia w Aikido.
W Aikido zazwyczaj ćwiczą strajki makivara. Nie rozbijamy cegieł, jednak regularnie ćwiczymy uderzenie. Nie stosuje się do tego żadnych specjalnych technik, ponieważ podstawowe ruchy i techniki, które nieustannie praktykujemy w dojo, przyczyniają się do wytwarzania oddziaływania w sobie.
Co jest potrzebne do mocnego kopniaka?
Załóżmy, że zaczniemy od prawej stopy. Pytanie czy środek ciężkości prawej nogi jest utrzymany. Jeśli tak, to cios będzie skuteczny. W Aikido przy wykonywaniu kroku niezwykle ważna jest koordynacja ruchu całego ciała i danej części ciała w taki sposób, aby siła była skupiona i naprzód. Jednak wielu, którzy idą za kroki do przodu, nieprawidłowo porusza kolanami. W efekcie siła wynikająca z ruchu środka ciężkości do przodu jest zablokowana w kolanie i nie przenosi się do górnej części ciała, a tym samym do pięści. Dlatego uderzenie jest nieskuteczne.
Kluczowym punktem jest elastyczność i elastyczność kolan. Elastyczność jednak nie oznacza lenistwa, słabości. Pytanie raczej czy można płynnie pchnąć kolano do przodu i tym samym pchnąć środek ciężkości do przodu. Zazwyczaj przy przesuwaniu kolan przedniej nogi i bioder do przodu tylna noga jest napięta. Kiedy nauczysz się wykonywać ten ruch, będziesz w stanie przekierować moc całego swojego ciała w swoją pięść i wytworzyć ogromną moc. To jest skoncentrowana siła.
Ci, którzy ćwiczą Aikido, dowiedzą się z opisu ruchu wykonywanego w Hiriki no Yosei (siła łokieć-pierwotna. adm. ), które ćwiczymy codziennie podczas rozgrzewki. Podobnie jest do ruchu wykonywanego w technikach rzutu, kiedy siła ruchu całego ciała przenosi się przez ręce. Podobnie przy zastosowaniu technik Ni stosuje się ruch do przodu ciała (druga opcja-prime. adm. ). W Aikido podstawowe ruchy są niezbędne w technikach uderzeń. Oczywiście w realnych sytuacjach trzeba umieć wykonywać te ruchy w sekwencji szerszych i szybszych ruchów.
Co więcej, nie ma znaczenia, jaki strajk zostanie uderzony, atak czy odwet. Możesz dostosować swoją reakcję do tej konkretnej sytuacji. Najważniejsze punkty to tutaj środek ciężkości, ruch do przodu i kierunek siły powstałej w wyniku takiego przesunięcia na pięść. Jeśli zdołasz skoordynować wszystkie te trzy ruchy i połączyć je w jeden, uderzenie będzie skuteczne.
Jednak nie należy zaciskać pięści zbyt mocno. W tym przypadku tworzysz nadmiar napięcia mięśniowego i nie będziesz w stanie skierować siły w rękę. Luźny chwyt pięści i łatwość kopnięcia to klucz do efektywności techniki.
Jest wiele sposobów na uderzenie pięści. Można wykonać proste uderzenie czołowe, albo – jak często lubię, – można uderzyć drugim stawem palca wskazującego lub środkowego. Na tle prawdziwego przeciwnika skuteczniej jest wykonać kopnięcie jednokwintowe, skupiając siłę na słabym punkcie ciała. Pamiętaj, że przeciwnikiem jest człowiek, a nie jakiś solidny przedmiot.
Godzo Shioda